วันอังคารที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

เรื่องของตาตั้ม กับ น้องหนู

"ตาตั้ม" หมาลูกครึ่ง อะไรไม่รู้ สีน้ำตาลแซมขาว 8 เดือน ติดคนมาก แต่......

"น้องหนู" เด็กหญิงตัวน้อย น่ารัก 11 เดือน ชอบยิ้ม ไม่งอแง ชอบหาคนโต ......

ตาตั้มเคยมีประสบการณ์ เล็กๆ กับ พวก มนุษย์ ตัวเล็ก อ้อแอ้ แต่ คราวที่แล้ว น่าจะเป็นตัวผู้
มันก็หัวเราะเอิ๊กอ๊าก อะไรของมันก็ไม่รู้ แล้วก็มีพวกตัวโต กับเจ้านายคอยเชียร์ หัวเราะกันใหญ่
ไม่รู้เรื่องอะไร แต่อยู่ดีๆไม่พูดพล่ามทำเพลงไอ้ตัวอ้อแอ้ก็ฟาดเปรี้ยงเข้าที่หัวตาตั้มเลย
เจ็บซิ ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย ตาตั้มก็เลยกัดเข้าให้ที่มือ จะได้ไม่มายุ่งกับตาตั้มอีก ผลคือ
ตาตั้มถูกมนุย์ตัวโตเตะเข้าให้ อ้าว ทำไม มาเตะ ตาตั้มล่ะ แถมยังมาไล่ตีอีก อะไรกันเนี่ย...
วันหนึ่งตาตั้มนอนอยู่ ซอกลัง ตาตั้มเห็นแล้ว ไอ้ตัวอ้อแอ้ เดินเตาะแตะมาทางนี้ ไอ้ตัวนี้
เป็นตัวเมีย และก็น่าจะเป็นอะไรซักอย่างกับเจ้านาย เพี้ยง...อย่าให้มันเดินมาทางนี้เล้ย
แตแล้วไอ้ตัวอ้อแอ้ตัวนี้ก็เดินมาป๊ะกับตาตั้มพอดี แต่ต่างคนต่างตกใจ
-ตาตั้ม "มันจะตีอะไรกูอีกรึเปล่าก็ไม่รู้ ทำไงดีเนี่ย ถ้าเป็นไอ้ตัวเนี้ย สงสัยจะโดนชุดใหญ่แน่ๆ"
-น้องหนู"เอี..ไอ้ตัวนี้มันจากัดไม๊น้อ กัวจัง เหอ...."

วันพุธที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2552

แต่ก่อนไฟฟ้ายังมีไม่ค่อยทั่วถึง คนก็ไม่มาก ตอนกลางคืนหลายๆที่ก็ไม่มีไฟทาง สาม สี่ทุ่ม ชาวบ้านชาวช่องก็ปิดบ้านไม่ไปไหนกันแล้ว เวลาจะไปหาใครตอนกลางคืนก็ต้องชวนใครไปเป็นเพื่อน และต้องเอาไฟฉายไปด้วย คอยดูทาง ระวังงู ต้องระวังหมาที่เฝ้าบ้านคนอื่นด้วย คิดถึงไฟฉาย ทำไมบรรยากาศแบบนี้ถึงหายไปได้ก็ไม่รู้เนอะ